Το κουκί και το ρεβίθι

Για δες! Η κρίση ήταν τελικά μια λύση,
που βρήκε η Δύση για να ξανά-πλουτίσει
το υστέρημα του φτωχού ν’ απομυζήσει
την πίτα να ξαναμοιράσει, τι έχει να χάσει;
Τι έχει να κερδίσει; Την ελπίδα να εξαφανίσει
και μαύρο φόβο να σκορπίσει

Πέσαν τελικά τα τείχη,
τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη
αλλά των λαών η λήθη
βάζει φίμωτρο στα πλήθη
Τελικά είμαι κουτορνίθι
το κουκί και το ρεβίθι
ζω μέσα σ’ ένα παραμύθι
δώστου κλώτσο να πάει αλλού
ζω το όνειρο κάποιου άλλου

Αχ πώς χάλασαν τα ήθη, δεν προτάξαμε τα στήθη
ήρθε η πρωτομαγιά κι είπαν είν’ αποκριά
καρναβάλια ξεχυθήκαν μες τους δρόμους
κάποιοι ξέχασαν πως ζουν στους υπονόμους
βάλθηκαν να πετροβολούν τους αστυνόμους
κι αγνοούν ότι η βία περνάει πάντα με νόμους
ενώ παράλληλα…
τ’ αλογάκια τρέχουν στους ιπποδρόμους
και η ζωή κυλά ημιπαρανόμως
κλέβεις λίγο τον πελάτη
ο διάολος σε κάνει συνεργάτη
κρύβεις απ’ την εφορία και γεμίζεις ευφορία
κατεβάζεις εμ-πι-θρί και ολόκληρα ντι-βι-ντί
τσόντες ένα κλικ μακριά, γριές, ζώα και παιδιά
αμάν πια…

Όλα είναι υποκρισία, ανοησία
κι αρρωστημένη φαντασία
ξεκινάει από την βιασμένη εκκλησία
και καταλήγει στην πολιτική ηγεσία
Παλιγγενεσία ζητά του πλανήτη η θυσία
κάτι να θυμίζει την Δευτέρα Παρουσία