Τα γενέθλια του αλήτη

Είχες γενέθλια προχθές κι ήπιες τρεις μπύρες
μετά τα πήρες και κατέβασες καντήλες
έγινες κυβερνήτης ξένου σκάφους
μπούκαρες μέσα σε χορτάτους τάφους

Μες την τρεχάλα την ουσία αγνόησες
έφτασες ως τα όρια μα δεν συγχώρεσες
έτσι κι εσύ θλιβερά ασυγχώρητος θα μείνεις
να βρίζεις, να χαλιέσαι και να πίνεις

Νόμισες πως το θάνατο θα κοροϊδέψεις
θα βάλεις ένα λουκέτο και θα ξεμπερδέψεις
νόμισες πως εσύ θα είσαι ο ένας
που θα τη βγάλει καθαρή με σώας τας φρένας

Μες των ανθρώπων την αυλή
κάνει ο διάολος γιορτή
κείνος κερνάει κι ο ίδιος πίνει
και μόνο στους πολύ δικούς του δίνει
Οι άλλοι κάθονται πιο δίπλα
και τρώνε τα δικά τους νύχια
κι όταν ξεσπάσει η οργή
κανείς δεν θα ‘ρθει να τους σώσει
Πάνω στης μάχης τη βουή
κανείς δεν θα μπορεί να κλάψει
την αγωνία τους να θάψει
τις αλυσίδες τους να σπάσει
στην άλλη όχθη να τους περάσει

Κι εσύ εδώ κι εκεί, περιπλανώμενη ψυχή
να τυραννάς, να τυραννιέσαι
να φτύνεις αίμα και να μην το ευχαριστιέσαι
κορμί κινούμενο απάνω στον πλανήτη
που στάθηκε για σένανε ένα μοιραίο σπίτι