Μέσα κι έξω απ’ το μαντρί

Κάποιοι έχουν καταλάβει πώς κοιμάται το κοπάδι
ξέρουν πώς να το ταΐσουν, τις ορέξεις του να ικανοποιήσουν
Κάποιοι άλλοι είναι πάλι, των απείθαρχων η ζάλη
τους τσιγκλάνε, τους χτυπάνε, τους πονάνε, τους χαλάνε
και στη λήθη ωθούν τα πλήθη

Όλοι μέσα στο μαντρί, τρώνε απ’ την ίδια πίτα,
η γεύση της είναι πικρή, τ' όνομά της είναι ήττα
άλλοι λίγο, άλλοι πολύ, μα όλοι μες την ίδια φυλακή
οι κακούργοι κι οι αμνοί, σκλάβοι στη δική τους γη
αφεντάδες και ραγιάδες, επαναστάτες και σοφοί
καθαροί και μασκαράδες, πολιτικοί και κουζουλοί
δερβίσηδες και αστροναύτες, νόμιμοι και παραβάτες

Εργάτες, όλοι στην μυρμηγκοφωλιά, φυλάν σκοπιά
άλλοι μεθοδικοί και τίμιοι
άλλοι φευγάτοι και πειθήνιοι
άλλοι κλεφτρόνια κι άλλοι ψώνια
άλλοι φουσκώνουν, άλλοι σπάνε τα μπαλόνια

Το σύστημα, δηλαδή εμείς
δουλεύει μια χαρά, κοίτα να δεις!
το τρέφουμε, μας τρέφει, όλα καλά
θέλει τα μάτια του νεκρού,
‘κείνου που επισκέφτηκε το αλλού
και που δεν χαμογέλασε ποτέ ξανά
να βρεις το θάρρος να το πεις
- κι όχι απλά να είσαι ποιητής -
ένας πηλός αν κλέψει τον πηλό
θα θρέψει μόνο το κακό και θα γυρίσει τον τροχό
θα βάλει καύσιμο στην μηχανή που συντηρεί την ανυπακοή
ώστε η προφητεία να εκπληρωθεί, σ’ όλη τη γη

Ποιος ζει απ’ έξω απ’ το μαντρί
και διαφεντεύει το κοπάδι;
Για ποιον η γη κάνει παρέλαση
και μοιάζει η μάχη πρωινή επέλαση;
Λύκοι φυλάνε το μαντρί, προσέχουν όλοι να 'ναι εκεί
κάποιοι που 'ναι άγρυπνοι, μόλις που τους έχουν δει

Κάτσε μια στιγμή να δεις κι εσύ, τα τείχη που έχουν υψωθεί
από του χρόνου την χαραυγή, όταν γεννήθηκε η ντροπή
κι ο μόχθος να γιατρέψει δεν μπορεί, της κατάρας την βαθιά πληγή
Και τότε μόνο θα πεισθείς ότι οι δέκα υποτελείς
δεν πολεμούνται με βρισιές, ούτε όταν έρθουν οι βροχές
Μπορεί μονάχα ο βοσκός, που δόθηκε στους λύκους σαν αμνός
μόνο αν ανοίξει ο ουρανός και λάμψει αστραπή μέσα στο φως
τότε μονάχα το μαντρί θα καθαρίσει, θα εξαγνιστεί