Ξημέρωσε πάλι

Ξημέρωσε ο Θεός και πάλι
οι σκέψεις παλεύουν στο κεφάλι
ποιος θα μαζέψει αυτό το χάλι
ποιος με τ’ άδικο θε’ να τα βάλει
ποιος θα μπει μέσα στο τσουκάλι
που βράζει από την ταξική πάλη
αλλά δεν είμαι εγώ είναι οι άλλοι
και τελικά μες την παραζάλη
άνοιξα το πράσινο μπουκάλι

Μιχάλη,
ποιος θα δεχθεί να σε διαβάλει
και το όνειρό σου να προσβάλει
σε θέλω να πατήσουμε πετάλι
να μπει επιτέλους το νερό μες το κανάλι

Κάλλη,
βγάλε επιτέλους αυτό το σάλι
δεν θα μας σώσουνε τα κάλλη
κάρβουνα βάλε στο μαγκάλι
κι ένα κερί στο μανουάλι

Πασχάλη,
κοίτα η ζωή είναι μεγάλη
κανείς δεν μπορεί να σου την πάρει
δυο φύλλα δυόσμο στο προσκεφάλι
και δεν σε πήρανε χαμπάρι

Σήμερα που ‘ριξα την ψήφο
είπα να παίξω με τον στίχο
να διασκεδάσω την κατάθλιψη
που δημιουργεί η προκατάληψη