1.1.10

Νέα ελπίδα

Κάποιος μας έκανε να τρέχουμε
λες και προορισμό δεν έχουμε
το τίποτα να κυνηγάμε
τη δόξα μιας στιγμής με άρωμα πορδής
την αιωνιότητα να σπαταλάμε
λίγο πιο πάνω απ' το μηδέν
αν όχι πολύ πιο κάτω, πάτο, πάτο
πνιγμένοι στην κοπριά μας
φορώντας τα καλά μας, συμφορά μας

Ας τραγουδήσουμε κι απόψε
για την καινούρια την χρονιά
χρόνια πολλά απατηλά
θα 'ρθουν λεφτ' απ' το πουθενά
χαρούμενη χρυσή πικροχρονιά
μια μασκαράτα που δεν μπορούμε ν' απαρνηθούμε
το χρειαζόμαστε το σκηνικό
να βάλουμε πάλι μες στο κρασί νερό
να καλυφτούμε με το απόλυτο κενό
να ξοδευτούμε, ψέματα στα παιδιά να πούμε
πως η γιορτή είναι αστεία μα έχει αξία

Πού να το πω κι ας χλευαστώ
υπάρχει ελπίς, μα, δε θα τη βρεις
τώρα φωνάζω στα λαγκάδια, στα βουνά
γιατί οι τοίχοι δεν έχουν δυστυχώς αυτιά
έστω, μ' ένα στιχάκι δανεικό
μα τόσο διαχρονικό, να σπείρω λίγο πανικό
"καλύτερα μιας ώρας ελεύτερη ζωή
παρά σαράντα χρόνους σκλαβιά και φυλακή"