Θάνατος

Άντρες με χάντρες κι ωραίες ζάντες
ζωηροί και μάγκες, συκιές με μπάντες
κλωσόπουλα τα πριγκηπόπουλα
χαλάλι σας, το κρίμα στο τομάρι σας

Γυναίκες, χαρά στην πλάση, ζητούν τη φάση
θέλουν να ζήσουν πάθη, πέφτουν σε λάθη
η μοίρα τους να λησμονήσουν, να λησμονηθούν
και να λυγίσουν, απ’ το μηδέν να ξαναρχίσουν

Τι κάνει η φύση όταν το καμπανάκι χτυπήσει
ποιος θα τολμήσει να βρει μια λύση
ποιος θα σηκώσει πρώτος την πέτρα να σκοτώσει
ποιος έχει παραδώσει τα κλειδιά στο σατανά
και ποιος πληρώνει δανεικά για όλα τα στραβά
Τελικά, ανεμομαζώματα, ανεμοσκορπίσματα

Καμάρι μου, πάρ’ το χαμπάρι, πέταξες στο φεγγάρι
για χάρη σου, άσε τον ήλιο να ‘ρθει πλάι σου
τον εαυτό σου δεν έχεις τώρα στο πλευρό σου
παράπονό μου, διάλεξες τον κατήφορό σου
κατηγορώ σου, σκότωσες την ελπίδα στο εγώ σου