Αγώνας δρόμου

Ως πότε φιλαράκο μου θα είσαι αφελής
να παίρνεις ότι σου πουλάν πάντα τοις μετρητοίς
να είσαι θύμα και ποτέ να μην μπορείς να δεις
το ψέμα τους τ’ αγόρασες κι είσαι περιχαρής

Εκεί κοντά στα δώδεκα μπήκαν μεσ’ τα ‘νειρά σου
σε θρέψανε με ξενέρωτα άσματα της σειράς
σε φόρτωσαν με ενοχές, γιατί λέει η σειρά σου
είναι αδύναμη πολύ και φταίει ο μουσακάς

Έπειτα στα δεκάξι σου εστίασες στο πτυχίο
που θα σου έδινε πολύ αξία και λεφτά
ξεκίνησες λοιπόν κι εσύ για το τρελοκομείο
που λέγεται πανελλαδικές κι έμοιαζες με κιμά

Άντε λοιπόν κατάφερες να μπεις στο χειρουργείο
για μια μεταμόσχευση μυαλού αλλά και μυελού
τότε δεν φανταζόσουνα πως μπαίνεις σε πορνείο
που όλοι εκπαιδεύονται απλά στον ακρωτηριασμό

Φτάσαμε τώρα χαλαρά στην κρίσιμη καμπή
πέρασε μια εφταετία με γλέντια και χαρές
ορκίστηκες στο δώσανε επιτέλους το πτυχίο
τι το ‘θελες τώρα πρέπει ν’ αράξεις Κα.Ψι.Μί

Τα ψέματα τελείωσαν αυτό φωνάζουν όλοι
άντε τώρα μεγάλωσες, πιάσε πια μια δουλειά
ως πότε η οικογένεια θα τρέφει τον αφέντη
άφησες έγκυο τη Ζωή, πάει η λευτεριά

Έτσι κι αλλιώς το ήθελες αυτό το πιτσιρίκι
σ’ έκανε να αισθάνεσαι κι εσύ λίγο σωστός
μα η δουλειά σε πλάκωσε κι ήρθε κι ένα μανίκι
η τράπεζα σου έστειλε μια κάρτα κι ένα boss

Γύρω κει στα σαράντα σου το ‘φαγες το αγγούρι
πήρες και τα κιλάκια σου να δείχνεις ευπρεπής
δεν ήξερες δεν ρώταγες, μεγειά το κελεπούρι
τσίμπησες και μια γκόμενα να δείχνεις μεγακλής

Πέθανε ο πατέρας σου, με ανακοπή στα –ήντα
έπαθες την κρισάρα σου μπροστά στην προοπτική
έκανες ασφάλεια ζωής κι αν φτάσεις στα εβδομήντα
θα αποζημιωθείς διπλά, σύνταξη ονειρική

Έτρεξες σαν καλός αστός έναν αγώνα δρόμου
βήμα το βήμα έφτασες στο τέλος της ζωής
ακόμα δεν κατάφερες να κάνεις το επ’ ώμου
στο τάφο σου η ταφόπλακα θα γράφει «ατζαμής»