Οκτώ χρόνια μετά

Το ψέμα έγινε τρανό
κάλυψε μέσα στον χαμό
όλη τη γη σε μια στιγμή
πέσαν οι πύργοι οι διπλοί

Εκεί λοιπόν η ανθρωπότης
τον ήπιε λες και ήταν πότης
λες και δεν είχε περιθώρια
να δει πιο πέρα από τη μύτη
λες και την πιάσανε τα ζόρια
να νοιώσει λίγο κι αυτή pity

Το ψέμα γίνηκε τρανό
το γυάλισαν να μοιάζ’ χρυσό
να ‘ναι πολύ ελκυστικό
να θες ξανά να το γευτείς
να τρέξεις πάνω να καείς

Δεν θα κρατήσω μυστικό
θα στρέψω τ’ όπλο στο κενό
να καθαρίσει το μυαλό
απ’ τη σαβούρα, τη θολούρα
που ‘φερε η αναμπουμπούλα