Εν αρχή & εν τέλει

Όταν το δώρο γίνεται αντίδωρο
τότε η θέση γίνεται αντίθεση
είναι η γλώσσα σκληρή και παράξενη
είναι οι ανθρώποι δειλοί και λιγόψυχοι

Η σάρκα και το αίμα Εκείνου π’ αγαπά
θα ξοδευτούν θα αναλωθούν
θα ευλογούν θα συγχωρούν
θα μοιραστούν θα χαριστούν
θα λειτουργούν θα αναστούν
μες τους αιώνες θα καθιστούν
μια νέα αρχή για τον καθένα
μια κάθαρση μέσα στη βρώμα
ας ξεκινήσουμε με μένα
ας τελειώσουμε με σένα

Εν αρχή και εν τέλει
δεν έχει σημασία ποιος πονά και υποφέρει
μα μόνο το ποιος θα τα καταφέρει
εν τέλει
ποιος θ’ αναγεννηθεί μες τη φωτιά
κι αν σφυρηλατηθεί σαν το ατσάλι
κι αντέξει τα μποφόρ που γίνανε πολλά
μην καταλήξει σ’ άδεια αγκαλιά
και βουτηχθεί και πάλι μες το χάλι

Η μάχη αυτή, τ’ ακούς, δε σταματά
χάνονται τα καλύτερα παιδιά
είναι μια μάχη π’ αφορά εμάς τους δύο
και που μπορεί να μας υψώσει
ή να μας χαντακώσει
κι αντίο

Δύναμη που ‘χουν οι λέξεις
εκεί που λες τελειώσαμε ξυπνάνε νέες διαλέξεις

Εν αρχή, λοιπόν, ην ο Λόγος
αόριστος, άναρχος, ακριβολόγος
μοιράζεται μα δεν τελειώνει
καίει κι αλλοιώνει,
μ' αν μπεις μέσα σ’ ανυψώνει
εν τέλει σε λυτρώνει, σε απελευθερώνει
μένει να το βιώσω να ‘χω κι εγώ να δώσω.