Ο καταλληλότερος

Ο άνθρωπος πληγώνεται
πληγώνεται κι οργίζεται
μαθαίνει να τσατίζεται
να σπάει και να κουρεύεται
να γεύεται, δεν παίζεται

Δεν πρέπει να ξεχνάμε
ο άνθρωπος μπορεί,
να λιποψυχήσει να βρίσει
να βγει και να μεθύσει
Φοβάμαι, το ποιοι μας κυβερνάνε
Ούτε κι οι ίδιοι ξέρουνε πού πάνε

Έκανες τόσα λάθη, αγκάθι
μεγάλο αιχμηρό μου βαλες στο πλευρό
Εντάξει, συγχωρέθηκες για μια
μα συ ζητάς συγχώρεση καμία δεκαριά
Αμά δεν ήσουνα Εσύ, θα ήσουν φυλακή
παιδί για προκοπή
το πλέι-στέσιον στέναξε να καίει ως την αυγή
– προσοχή – θα καούν τα ντιβι-ντί
από την υπερθέρμανση

Τι σου είναι ο άνθρωπος;
Καίγεται η Αττική, ψεκάζουν ντι-vτι-τί
οι μετανάστες κουβαλάν στην πλάτη το σακί
η νεολαία το ‘ριξε στο λόττο οριστικά
για άλλη μια φορά να βρει παρηγοριά στα λεφτά

Οργίζομ’ εγώ, οργίζεσαι κι εσύ
Ντροπή, η ανεργία άγγιξε τα κόκκινα γιατί
το δίκιο του εργάτη είναι πολιτική
τραβάνε το σκοινί
να δούνε ως που φτάνει αυτή η ανοχή

Κοιμούνται στη Βουλή
μ’ έξι χιλιάρικα μισθό - να πα να γ@μηθεί
στην πείνα θα τη βγάλουνε
την δόλια τους ζωή

Λουκέτο τελικά στο μαγαζί
μαζί, θα δούμε στην τιβί
την αλλοτρίωση,
ζωντανοί νεκροί
σκύλιασε να φωνάζει ο Μπερνανκί
θετικά τα μαντάτα απ’ την Αμερική