Επικίνδυνες σκέψεις

Τώρα εδώ, μες το δωμάτιο το θoλό, περιπολώ, αναπολώ
ύστερα εκεί εμπρός στην τρύπια φυλακή σα το έρημο σκυλί,
χωρίς φωνή, της κουρασμένης κοινωνίας η κρυφή αναστολή,
μια κωμωδία, αηδία, κομμάτια τρία, δύο ζεστές νύχτες και μία κρύα
του χάους κρουστωδία, μυθωδία για τον καλό μας Δία.

Ιστορία, μόνο σε λίγους η ζωή είχε να δώσει ασυλία
οι υπόλοιποι στην Τροία, να πεθαίνουν με ανία, μια όμορφη βία
σε Ινδία και Κολομβία γιατρειά καμία, και μας έμεινε η Γαλλία
για να πάμε να φάμε, όταν μας πιάσει ανορεξία.
Ανέβηκα σε άλογο κι έπιασα τα ηνία.

Δεν είμαι εδώ για ξόδεμα, έχω πνευματικό κομπόδεμα,
έχω σταυρό που κουβαλώ, και μη μου πεις και τι μ΄αυτό;
Τώρα μου μένει ν' ανεβώ και στο βουνό. Απλό;
Κάνε τυφλέ πιο κει, για θα σε κάψει η αστραπή.
Στο κέντρο της πλατείας αναβλύζει μια πηγή,
πηγή πνοής, που σε προκαλεί να πιεις, κι αν πιεις,
πίσω απ' την αυλαία πια, σα σκιά, δεν θα θέλεις να κρυφτείς

Ηθοποιός ή γελωτοποιός; Ο χρόνος να σε λιώσει είναι ικανός
να ταπεινώσει, στάχτες να στρώσει, να πάρει και να μην δώσει
σε ακολουθεί λαός πολύς, έτοιμος να σκορπίσει αν χαθείς
κι ο κάθε ευπρεπής θα είναι εκεί,
πρώτος το λίθο να ρίξει της ντροπής
Ας είναι. Το ρίσκο της αιώνιας ζωής.