Πουλημένη συνείδηση

Ποιος τάχα σε πέταξε σ' αυτή τη δύνη;
Τσιμπούρι το αίμα σου πίνει, ζητά τυφλή δικαιοσύνη
και συ ρουφάς τη νικοτίνη, μπας και καλμάρεις την οδύνη
ποιος θα ζήσει να σε κρίνει, δεν είναι καν δική σου ευθύνη
Γιαν'ς κερνά και Γιάννης πίνει, για σένα δεκάρα δε δίνει

Τι καρτεράς; Για πόσο ακόμα θα το παίζεις φουκαράς;
Βγάλε τη μάσκα που φοράς, για να σε φτύσει ο κάθε φαφλατάς
της συμφοράς, της διαφθοράς, της καθωσπρέπει συμπεριφοράς
Μιας άλλης άνοιξης ειν' το νερό που κουβαλάς, πότισ' εμάς
δεν είσαι εδώ για να χαϊδεύεις το σκυλί της λησμονιάς
δώσε παράσταση, ζήτα ανάσταση, κι όχι ξεφτίλα επανάσταση
κάνε να σπάσει ο χαλκάς, ο τσαμπουκάς
της νέας τάξης σκλάβος είσαι κι όχι ο βασιλιάς

Κι ύστερα ξύπνησες νωρίς, να πας πικρή δουλειά να βρεις
κάτω απ' τα σκέλια η ουρά, θα μπεις κι απόψε στη σειρά
ο επιστάτης την ποδιά του κατουρά.
Τ' αφεντικά του του 'χουν δώσει εξουσία
θέλουν να κάνουν μαζί σου συνουσία, ανίερη θυσία
είσαι κομμάτι απ' τη δικιά τους περιουσία
θέλουν να χάσεις την ουσία, να σβήσουν κάθε φαντασία
ανάμνηση ότι πλάστηκες με Θεία Ουσία
κι ότι δεν έχει σημασία αν ζεις,
αν ζεις χωρίς προοπτική να δεις
τον Είμαι μέσα απ' την δικιά σου αθανασία.