Όλα στα κάρβουνα

Βγαλμένος μέσα απ’ την φωτιά
τον καπνό και το κυνηγητό
μεθυσμένος πάλι, αλλά και
στεφανωμένος Διόνυσε
λησμόνησες τους τραγοπόδαρους
που πισώπλατα σε χτύπησαν και
μοιράστηκαν το κορμί σου
μέσα από τις στάχτες της ντροπής

Ο φίλος σου ο πρωτομάρτυρας
δεν άντεξε στο λιθοβολισμό
της ηλιθιότητας των μαζών
κι ο γείτονας Μαραθώνας
τον δικό του μαραθώνα έτρεξε
για να φτάσει – εν τέλει – στην Πεντέλη
για ένα κλαδί αγριελιάς
για ένα γ@μώτο ελληνοπρεπές
βουτηγμένο στο αναφιλητό

Ο άγγελος του θανάτου φύσηξε
κι όλοι συμφώνησαν
- κοιτώντας τον Ουρανό –
ότι τα μποφόρ ήταν πολλά Άρη
(πάνω στο συλλογισμό
στα σπλάχνα τους
μια τζούρα φραπέ έστειλαν)

Λωτ που πας; Το σκας;
Στη φωτιά και στο θειάφι
το σπίτι σου παραδόθηκε
Την αμαρτία μόνο
μαζί σου κουβάλησες
καλά κρυμμένη
στο σπέρμα σου.