Δυο μέτρα δυο σταθμά

Απόψε η μοίρα με ‘λουσε
με δυόσμο και κανέλα
δεν ειν’ αργά για έρωτες
αρκεί να βρέξει όπως χθες
κόψε αν θες τις αγκαλιές
στρώσε κρινάκια και έλα

Μύρισε γύρω η γειτονιά
μια μάνα κάπου αγροικά
δεν θέλει ίσως ο Θεός
να γίνει και ξεσηκωμός
και η φωνή διαταγή
το όχι δεν σηκώνει
από γενιά σ’ άλλη γενιά
ό,τι αγαπά πληγώνει

Πάρε δυο μέτρα δυο σταθμά
και στείλε τους αγγέλους
να ρίξουν μέσα στη φωτιά
ότι δεν έκαψε η σιωπή
ότι ζητά δικαίωση
κι ας γίνει η αρχή του τέλους