Μπούχτησα

Πόσες φορές θε’ να στο πω
δεν ξέρω αν αντέξω
να ζω εγώ στο όνειρο
και συ να ‘σαι απ’ έξω

Σε άλλες πλάνες αγκαλιές
ήρθε ο καιρός να μπλέξω
μα έχω και συνείδηση
που δεν πουλά μια κι έξω

Κάθε αυγή μια προσευχή
πλανιέται στον αέρα
(ένας λαός, μια άνοιξη)
δώσ’ μου φτερά να βγω ψηλά
να πάμε παραπέρα

Ελλάς γελάς, μας ξεγελάς
φοράς φουστάνι με άχαρα στρας
κι άμα δε σπάσει ο τσαμπουκάς
δεν θα φανεί η αλήθεια που ζητάς