Σαρανταδύο

Πριν τα ξημερώματα μπορείς να δεις
ανθρώπους πεταμένους καταγής
να κλαιν για την χαμένη ευκαιρία
μιας όμορφης απλής ζωής, με λίγη ουσία

Φύσηξε αγέρας στις καρδιές
σκόρπισαν τόσες αγκαλιές ζεστές
Το περιβόλι που ποτίζαμε μικροί
βεβήλωσαν αόρατοι εχθροί

Πίσω απ’ τις πόρτες τις κλειστές
πίσω από μάσκες και σκιές
το φως από κεράκια γενεθλίων
μου 'πε πως έγινα σαρανταδύο

Μέτρησα χίλιες Κυριακές καλές
μα δεν κοιμήθηκα ξανά ποτές
Μέσα στου κόσμου τον τρελό ρυθμό
δεν βρήκα το ποτάμι με το γάργαρο νερό