Κακές παρέες

Τόσα λαμπρά, τόσο πολλά, τόσο τρελά εξωτικά
γίναν θαμπά, μείναν λειψά, τόσο καθημερνά
Έγινε πολυτέλεια κι αυτή η φασολάδα
να σκέφτεσαι από βραδύς την αυριανή μπουγάδα

Αλίμονο, τα νιάτα σου τα άφησες από ‘ξω
ήθελες να ‘σαι κυνηγός, μα αστόχησε το τόξο
αλίμονο, τα σίδερα είναι για παλικάρια
ήσουνα ένας απ’ αυτούς, μα ατύχησες στα ζάρια

Ποιος το κακομελέτησε και ζούμε στο Ελλάντα
που η ζωή είναι εύκολη, κει γύρω στα τριάντα
μα ούτε κατά διάνοια σαν πιάσεις τα σαράντα
Ξεκινάς με οράματα, μπλέκεσαι στις ανάγκες
αφήνεις τα σπουδάγματα, ζεις μέσα σε παράγκες
γλύφεις λίγο τα τραύματα κι αφήνεσαι στους μάγκες

Αυτό ήτανε λοιπόν, εγκλωβιστήκαμε στο παρελθόν
βάλαμε στο παρόν μια επιγραφή «απόν»
κι αν θες το μέλλον, μάλλον θα το βρεις με άλλον
στη χώρα των πρασινό και γαλαζό παπαγάλων

Και πάνω που τη βρίσκαμε με περικεφαλαίες
ήρθε το πυροβολικό, χάλασαν κι οι κεραίες
την πέσαμε στις γκόμενες, μα αυτές ήταν μοιραίες
μας έδωσαν τα κάλλη τους και έφυγαν ακμαίες
κοίτα, δεν φταίξαμε εμείς μόνο οι κακές παρέες