Τέλος Αυγούστου

Τέλος καλοκαιριού
κι εγώ ‘μαι αλλού
τέλος μιας εποχής
κι αρχή μιας άλλης πονηρής

Τέλος κι έχω φτερά
σπασμένα, μα άνοιξα πανιά
για κει που λίγοι θε’ να παν
μιας και δεν έχει πολλά να φαν

Τέλος, πατάω εδώ γερά
σε αλόγου στάση σταθερά
θα το παλέψω όπως μπορώ,
θ’ ανέβω πάνω στο βουνό
κι από κει ως τον ουρανό
να δω την φάση αφ’ υψηλού
να μπω το πλάνο του Θεού

Απολογία

Μες το τετράδιο των σκέψεων
κρίθηκα ένοχος καλών προθέσεων
ανέβασα τον πήχη, είπα αλήθειες
κατέγραψα τον πόνο σε συνέχειες

Ε, λοιπόν κόσμε έχεις δίκαιο
δεν ήρθαν όλοι εδώ να βρούνε δίκαιο
κάποιοι ήρθαν απλά για να περάσουν
να πιούνε το φαρμάκι και να σκάσουν

Της θλίψης το νερό δεν θα το πιω
της στενοχώριας τ’ αναφιλητό να δω
κίτρινα δάκρυα πέσανε στη γη
και πότισαν το κόκκινο χαλί

Έν’ έμαθα απ’ τη ζωή, να βρεις το ρεύμα
στην κόντρα έχει ζόρι, δεν κάνω πνεύμα
μια συμβουλή από τους πεθαμένους
που ‘χαν την έμπνευση
να παίξουν τους χαροκαμένους

Δυο μέτρα δυο σταθμά

Απόψε η μοίρα με ‘λουσε
με δυόσμο και κανέλα
δεν ειν’ αργά για έρωτες
αρκεί να βρέξει όπως χθες
κόψε αν θες τις αγκαλιές
στρώσε κρινάκια και έλα

Μύρισε γύρω η γειτονιά
μια μάνα κάπου αγροικά
δεν θέλει ίσως ο Θεός
να γίνει και ξεσηκωμός
και η φωνή διαταγή
το όχι δεν σηκώνει
από γενιά σ’ άλλη γενιά
ό,τι αγαπά πληγώνει

Πάρε δυο μέτρα δυο σταθμά
και στείλε τους αγγέλους
να ρίξουν μέσα στη φωτιά
ότι δεν έκαψε η σιωπή
ότι ζητά δικαίωση
κι ας γίνει η αρχή του τέλους