Τα γουρουνάκια της κατανάλωσης

Άγρια νύχτα σε προσμένουν, με λαχτάρα οι παλαβοί
και με πίστη αλυχτούνε, τον Απολλώ να δουν ζητούνε
με ένα σώμα, μια κραυγή, έλξη σαρκική.

Κι η ψυχή τους αλωνίζει πέρα στα θωλά μυαλά
εκεί που ζουν δαιμονισμένοι, στα υπόγεια του Άδη μέρη
απ’ το δεσμώτη τους Μαμωνά, ναι ποθούν λεφτά

Στου Μινώταυρου τον τάφο με ακαθαρσίες γεμάτο
παραδίνουν τα κλειδιά στης ανάγκης τα σκυλιά
Με λαμπάκια και λαμπιόνια με του βόρειου πόλου τα χιόνια
στολισμένο το κενό με κόκκινο ζαχαρωτό ζουμό
της ζήσης τους τον οχετό, αχ να κρύψω δεν μπορώ