Ο πολιτισμός κι η ανθρωπότης

Ο πολιτισμός τα σπάει,
η ανθρωπότητα πονάει,
ο πολιτισμός στραβώνει
κι η ανθρωπότης το φυσάει και δεν κρυώνει

Α ρε να ‘χε η νύχτα τέλος
να πηγαίναμε βολτούλα την ανατολή
Να ‘χε ακυρωθεί το χρέος
που μας φόρτωσαν στην πλάτη άνομοι οχτροί

Ο πολιτισμός σουρώνει
Μαστουρών’, σηκώνει σκόνη
Λέει ψέματα, σπιλώνει
μέσα απ’ την Τιβί

Άιντε μες τα’ απακαΐδια
φύτρωσαν λευκά κρινάκια μετά τη βροχή
Πήγαν για νερό τα φίδια
κι άφησαν Θεό κι ανθρώπους ήσυχους για μια στιγμή

Ο πολιτισμός βρυχάται
δεν κοιμάται, συλλογάται ν’ αντεπιτεθεί
Ο πολιτισμός πεθαίνει
τα χαπάκια του παίρνει να εξτασιαστεί.

Ο πολιτισμός μας τρέχει
και μια Νέα Τάξη έχει για προοπτική
μα την τελευταία λέξη
μια ψυχή που ‘χει αντέξει ακόμα δεν την έχει πει.

Θέλω και δεν θέλω

Δεν θέλω να μιλώ
μόνο να σε κοιτώ
ν’ απελευθερωθώ
ισορροπώντας στο κενό

Δεν θέλω να μου λες
για έρωτες κι άλλες εμμονές
μόνο να με κοιτάς
δεν έχει ο κόσμος όνειρα για μας

Θέλω να είσαι αυτή
που θα ΄σαι κι αύριο το πρωί
θέλω να είσαι εκεί
για να σου δείξω την ανατολή

Θέλω να ζεις εδώ
κάτω από ξάστερο ουρανό
στου δράκου μέσα τη σπηλιά
είχε μια κρύα σκοτεινιά

Δεν θέλω να κρυφτώ
θέλω να ζήσω να χαρώ
θέλω να είμαι εδώ
- μ’ ένα σκοπό - να σε στηρίζω
όσο πρέπει και μπορώ

Μαγειρική

Βάλε αλάτι στο κρεβάτι
να πάρει γεύση η ζωή σου
το μεσημέρι θέλει χέρι
για να κατέβει το πικρό φαΐ σου

Βάλε πιπέρι στην καρδιά
σκόρδο υποσχέσου σε νταρντάνα
θα πάρει η κόλαση φωτιά
και θα την κάνεις όπου να ‘ναι μάνα

Αλατοπίπερο θέλει η ζωή
πασπάλισέ την το πρωί
και ρούφα το μεδούλι το βραδάκι
φτιάξε το κέφι με νεράκι (κρασάκι)

Πάρε κανέλα στο φινάλε
φτιάξε ρυζόγαλο και βάλε
ποιος είπε δεν υπάρχει πάλη
μα πάνε βρες την κι έλα πάλι