Για τον Κώστα

Σε ποια στιγμή ταξίδευες - ποια νοσταλγία
ποια νύμφη σου 'πε ψέματα για εύκολη αθανασία
σε ποια στροφή είπες το ναι, ξεπέρασες το χρόνο
και γέμισε η θάλασσα απ' τον δικό σου πόνο

Τώρα τα μάρμαρα θαρρείς δεν σε σκεπάζουν
Σειρήνες από πέρα σε καλούν, δώρα σου τάζουν
Άστες να τάζουν. Μη σε τρομάζουν.

Μάταιο εκεί να ανακαλείς τις άδειες νύχτες
τότε που πλάνες σκέψεις ξόρκιζαν τις καληνύχτες
κάνε μια βόλτα στο κενό και μέσα ρίχτες
'τι τώρα πια στο αιώνιο φως κρυστάλλωσαν
του ρολογιού σου οι δείκτες

Είναι καιρός να κοιμηθείς, να ονειρευτείς
Τι βιάζεσαι; Στα ερωτήματα απάντηση θα βρεις,
έτσι ή αλλιώς
Τι ανησυχείς; τι χολοσκάς;
δεν έχει χρόνο εκεί να κυνηγάς

Κοίτα λοιπόν ν' αναπαυτείς,
από τους δαίμονες της νιότης σου ν' απεμπλακείς
βιάσου μονάχα σαν Τον δεις,
στα πόδια Του να πέσεις
να ταπεινωθείς,
το βάρος σου να αφήσεις να πέσει στο κενό
μα μην ξεχάσεις, κράτα για σένα λίγο ουρανό.