Ο πολεμιστής

Τον θάνατο δεν θέλησε ποτέ να κοροϊδέψει
τον ήξερε, τον σέβονταν, προσεύχονταν ν’ αντέξει
έκατσε συλλογίστηκε για δυο λεπτά μονάχα
τι να ‘κανε άραγε ο εχθρός τούτη την ώρα τάχα
Φόρεσε την πνευματική αρματωσιά κατόπιν
‘πως πρόσταξε ο Απόστολος κι αγνόησαν οι ανθρώποι

Να, την Αλήθεια έβαλε σαν ζώνη χωρίς μίσος
και Δικαιοσύνης θώρακα ακούμπησε στο στήθος
σανδάλια Ετοιμότητας για κήρυγμα ειρήνης
θα’ ταν σκληρό αβίαστα φίλε μου να τον κρίνεις
Περικεφαλαία στάθηκε γι’ αυτόν η Σωτηρία,
ασπίδα του η Πίστη του, σε μάχη και πορεία
Ιδού, του Θεού η Διδαχή έγινε το μαχαίρι
δίκοπο ετοιμοπόλεμο σκέτη φωτιά στο χέρι

Με την καινούρια του στολή, ρίχτηκε στον αγώνα
πολέμησε, σκονίστηκε σε τούτον τον αιώνα
Ενάντια σε ήχους και σκιές, αρχές και εξουσίες
σε σκότους κοσμοκράτορες, δαιμόνων χιλιαρχίες
Στάθηκε ‘κει στο πόστο του, δεν λύγισε, δε φθάρει
και το στεφάνι το λαμπρό σύντομα θε’ να πάρει