Ελλάς, γιατί πονάς; (τι τσαμπουνάς;)
Και φούμαρα πουλάς;
Ελλάς ποιος είμαι εγώ
(παράσημο ανδρείας δεν φορώ)
για να με δεις νεκρό
Μας έχουνε ξεκάνει (τι λες;)
Άγγλοι κι Αμερικάνοι
Μας έχουνε προδώσει (ταπεινώσει)
(από παλιά δεν μας γουστάραν) ούτε οι Ρώσοι
Μας λείψανε οι ηγέτες (κι οι νομοθέτες)
Περίσσεψαν οι κλέφτες
(χορέψαν τσιφτετέλι) οι καρέκλες
Τιγκάραν οι κοιλιές (κοπήκαν οι πολλές αναστολές)
Χορτάτες κατσαρίδες
αναζητούν τις νέες μας (χαμένες) πατρίδες
Βρέχει χαλάζι (τι σε πειράζει)
Ο κόσμος βράζει
Η Νέα Εποχή έχει και χάζι
Το Τζάιτ Γκάιστ άνοιξε γκάζι
Κι αντί να φέξει άρχισε…
(οριστικά να σκοτεινιάζει)
(πω πω χαμός) Κλαυθμός και οδυρμός
Άνοιξε το κουτί της (η Πανδώρα)
κι έστειλε δώρα
Και τώρα μες την μπόρα
(βρήκες και συ την ώρα) πήρα φόρα
Μα καμιά ανηφόρα
δεν λέει να σταματήσει αυτή τη νεκροφόρα
Ελλάς που πας;
Ξυπόλητη στ’ αγκάθια τριγυρνάς
Χωρίς σκοπό, χωρίς σκοπό, χωρίς σκοπό…
Χωρίς αποστολή κι είναι ντροπή…
Σιωπή! Παρακαλώ ενός λεπτού σιγή
(για τη νεκρή)
Ελλάς κλαδί αγριελιάς
Το πολεμάς (μην το τραβάς!) μας τυρρανάς
Εμείς… (τι πας να πεις;)
Δεν βρήκαμε αποκούμπι στο χασίς
Εμείς… (κόψε τις μ@λ@κίες να χαρείς)
Πιστέψαμε στο όνειρο ζωής
(δε σταματάς;) δεν σταματώ θα σας τα πω
Εσείς, θα θέλατε να βγάλω το σκασμό
Μα εμείς (ντροπή και να το πεις)
Τσακώσαμε (αγγίξαμε) από το ρούχο το Χριστό
(και τώρα περιμένουμε) το λιθοβολισμό
Βάλε κι εσύ στιχάκι (να νοιώσεις χάπι)
Άνοιξε την καρδιά σου (άνοιξε το μυαλό σου)
Δώσε ουσία στο θυμό σου
και στο κατηγορώ σου
...