Τα γουρουνάκια της κατανάλωσης

Άγρια νύχτα σε προσμένουν, με λαχτάρα οι παλαβοί
και με πίστη αλυχτούνε, τον Απολλώ να δουν ζητούνε
με ένα σώμα, μια κραυγή, έλξη σαρκική.

Κι η ψυχή τους αλωνίζει πέρα στα θωλά μυαλά
εκεί που ζουν δαιμονισμένοι, στα υπόγεια του Άδη μέρη
απ’ το δεσμώτη τους Μαμωνά, ναι ποθούν λεφτά

Στου Μινώταυρου τον τάφο με ακαθαρσίες γεμάτο
παραδίνουν τα κλειδιά στης ανάγκης τα σκυλιά
Με λαμπάκια και λαμπιόνια με του βόρειου πόλου τα χιόνια
στολισμένο το κενό με κόκκινο ζαχαρωτό ζουμό
της ζήσης τους τον οχετό, αχ να κρύψω δεν μπορώ

Μνήμη θανάτου

Τη δωρεά σα χάσεις μην τρομάξεις,
η γνώση της απώλειας γίνεται όπλο μυστικό
στον πόλεμο που κήρυξες θα γίνει μακελειό
μα μη σκιαχτείς,
το σκιάχτρο της αλήθειας σου σαν δεις.
Το πρώην αυτονόητο μη ψάξεις, δε θα το βρεις,
μα μην αράξεις, της ύπαρξής το στίγμα έχεις να χαράξεις

Κράτα τον νου σου στον Άδη, κανένα χάδι, τύφλα σκοτάδι
όρκος σιωπής, όμως μην απελπίζεσαι
εκεί 'ναι το κλειδί, μη βαυκαλίζεσαι
όταν στην εγκατάλειψη χαθείς, κάθε τέλος γίνεται αιτία αρχής

Το δώρο παύει κάποτε να είναι Εμπειρία,
γίνεται το υπομόχλιο για ψυχοανταρσία
κι η απώλειά του ακριβό εισιτήριο για την ελευθερία

Επέστρεψε λοιπόν στην ασθενή σου φύση, παίξε στο φως,
μείνε γυμνός, της κοινωνίας ο σαλός,
κι άσε τον χρόνο να κυλήσει.

Στάθηκα λίγο απόμερα κι είδα στρατιές.

Περαστικός

Περαστικός απ' τη ζωή, θέλησα να 'μουνα η αφορμή
μιας επανάστασης, κάποιας λαμπρής θεατρικής παράστασης
ο Δον Κιχώτης πάνω στο άλογο που μάχεται με το παράλογο
η ακίδα στο μάτι της μεγάλης κοροϊδίας για τη νομή της εξουσίας
που τρέφει μα και τρέφεται από τον ύπνο της λαοκρατίας

Ο Γιούλης Καίσαρας τι έχει να πει στον άλλο κόσμο που κατοικεί;
ο Ναπολέων στάθηκε λέων πριν το σκοτάδι τον καταπιεί
ο Θόδωρος κι ο Αλέξανδρος, φιγούρες μακρινές,
κατακτημένοι ή κατακτητές, καβάλα στ'αλογά τους,
το έλεγε η καρδιά τους, τρομάρα στ' αχαμνά τους

Περαστικός απ' τη ζωή, κάτι μου λέει πως το παιχνίδι έχει χαθεί
ρωτάς αν την παλεύω, μέσα στα άχυρα τι χρόνια γυρεύω
πως τη φθορά αφήνω να με τρώει, μετρώ τις μέρες στο κομπολόι
ο τελευταίος σ' όλο το σόι, φύγαν οι δείκτες απ' το ρολόι